นักวิจัยสงสัยว่า 1 ใน 8 ของการตั้งครรภ์เริ่มต้นจากการมีลูกแฝด แต่มีเพียงทารกในครรภ์คนเดียวเท่านั้นที่คลอดครบกำหนด เนื่องจากทารกในครรภ์อีกคู่หนึ่งเสียชีวิตเร็วมากในการตั้งครรภ์และยังไม่ถูกตรวจพบหรือบันทึกไว้การตรวจ อัลตราซาวนด์ทางสูติกรรมในช่วงแรก ๆบางครั้งเผยให้เห็นทารกในครรภ์ "พิเศษ" ซึ่งไม่สามารถพัฒนาได้และสลายตัวและหายไปในมดลูกแทน มีหลายสาเหตุที่ทำให้ทารกในครรภ์ "หายตัว" รวมถึงการที่ทารกในครรภ์ รก หรือแม่เป็นตัวเป็นตนหรือดูดกลืนเข้าไป สิ่งนี้เรียกว่ากลุ่มอาการแฝดหาย นอกจากนี้ ในสัดส่วนที่ไม่ทราบสาเหตุ ไซโกตสองตัวอาจหลอมรวมกันทันทีหลังการปฏิสนธิ ส่งผลให้เกิด ตัวอ่อน ไคเมอริก ตัวเดียว และต่อมาคือตัวอ่อนในครรภ์ ฝาแฝด ตัวติดกัน (หรือคำที่ใช้กันทั่วไปว่า "siamese") คือแฝดแฝดที่มีร่างกายติดกันระหว่างตั้งครรภ์ สิ่งนี้เกิดขึ้นเมื่อไซโกตเริ่มแยกตัวหลังจากวันที่ 12 หลังจากการปฏิสนธิและไม่สามารถแยกออกจากกันได้อย่างสมบูรณ์ ภาวะนี้เกิดขึ้นในประมาณ 1 ใน 50,000 การตั้งครรภ์ของมนุษย์ ตอนนี้ฝาแฝดที่มีตัวติดกันส่วนใหญ่ได้รับการประเมินสำหรับการผ่าตัดเพื่อพยายามแยกพวกเขาออกเป็นร่างกายที่แยกจากกัน ระดับความยากจะเพิ่ม ขึ้น หากอวัยวะหรือโครงสร้างที่สำคัญถูกใช้ ร่วมกัน ระหว่างฝาแฝด เช่นสมองหัวใจตับหรือปอด