ในขณะที่การบินพลเรือนพัฒนาขึ้นในช่วงหลายปีหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 เครื่องบันทึกการบินที่ "รอดชีวิตจากเหตุเครื่องบินตก" ถูกมองว่าเป็นเครื่องมืออันมีค่าในการวิเคราะห์ภัยพิบัติทางการบินและมีส่วนช่วยในการออกแบบเครื่องบินที่ปลอดภัยยิ่งขึ้น อย่างไรก็ตาม เครื่องบันทึกการบินที่ใช้งานได้จริงซึ่งมีโอกาสรอดชีวิตจากเหตุเครื่องบินตกนั้นยังไม่มีการผลิตจนกระทั่งหลายปีหลังสงคราม อุบัติเหตุเครื่องบินโดยสาร De Havilland Comet ตกในปี 1953–54 กระตุ้นให้ David Warren นักวิทยาศาสตร์จากห้องปฏิบัติการวิจัยการบินแห่งออสเตรเลีย (ARL) กล่องดำ ออกแบบ FDR และ CVR ที่รวมกันเป็นครั้งแรก สื่อบันทึกข้อมูลสำหรับ ARL Flight Memory Unit ของ Warren คือลวดเหล็กชนิดที่ใช้กับเครื่องบันทึกเสียงแม่เหล็ก สิ่งประดิษฐ์ของ Warren กลายเป็นพื้นฐานสำหรับเครื่องบันทึกการบินในเวลาต่อมา แม้ว่าเครื่องบันทึกของ Warren ซึ่งผลิตในเชิงพาณิชย์โดย S. Davall & Son ตั้งแต่ปี 1960 นั้นบรรจุอยู่ในปลอกรูปไข่ที่ทาสีแดง คำว่า black box ซึ่งเกิดขึ้นในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองเป็นคำสแลงสำหรับส่วนประกอบของเครื่องบินที่มีความละเอียดอ่อนซึ่งถูกห่อหุ้มไว้ ในกล่องโลหะสีดำถูกนำไปใช้กับอุปกรณ์