เดือยแหลมเป็นลักษณะเด่นที่โดดเด่นที่สุดของไวรัสโคโรนาและมีส่วนรับผิดชอบต่อพื้นผิวคล้ายโคโรนาหรือรัศมี โดยเฉลี่ยแล้ว อนุภาคของไวรัสโคโรนามีหนามแหลมบนพื้นผิว 74 ชิ้น แต่ละสไปค์มีความยาวประมาณ 20 นาโนเมตรและประกอบด้วยไตรเมอร์ของ โปรตีน เอส ในทางกลับ กันโปรตีน S จะประกอบด้วยหน่วยย่อย S1 และ S2 โฮโมทริเมอริก เอส โปรตีนคือฟิวชันโปรตีนคลาส Iซึ่งเป็นสื่อกลางในการจับรีเซพเตอร์และการหลอมรวมเมมเบรนระหว่าง ไวรัส กับเซลล์เจ้าบ้าน หน่วยย่อย S1 สร้างส่วนหัวของสไปค์และมีโดเมนจับตัวรับ (RBD) หน่วยย่อย S2 ก่อตัวเป็นลำต้นซึ่งยึดหนามแหลมในซองจดหมายของไวรัส และในการกระตุ้นการทำงานของเอนไซม์โปรตีเอสทำให้เกิดการหลอมรวม หน่วยย่อยทั้งสองยังคงเชื่อมโยงกันแบบไม่โควาเลนต์เมื่อสัมผัสกับพื้นผิวของไวรัสจนกระทั่งติดกับเยื่อหุ้มเซลล์โฮสต์ ในสถานะที่ใช้งานได้ S1 สามตัวถูกต่อเข้ากับหน่วยย่อย S2 สองหน่วย คอมเพล็กซ์หน่วยย่อยถูกแบ่งออกเป็นหน่วยย่อยแต่ละหน่วยเมื่อไวรัสจับและหลอมรวมกับเซลล์โฮสต์ภายใต้การกระทำของโปรตีเอสเช่น ตระกูล cathepsinและtransmembrane protease serine 2 (TMPRSS2) ของเซลล์โฮสต์