แต่ก่อนที่จะมีการศึกษานี้ ความพยายามในการตรวจสอบความเชื่อมโยงระหว่างชั่วโมงการทำงานที่ยาวนานกับการเจ็บป่วยเรื้อรังนั้นให้ผลลัพธ์ที่หลากหลาย ส่วนใหญ่เป็นเพราะเป็นการยากที่จะได้รับข้อมูลระยะยาวเกี่ยวกับรูปแบบการทำงานและสุขภาพ เดมเบ้กล่าว การศึกษานี้ใช้ข้อมูลดำเนินการโดยศูนย์วิจัยทรัพยากรมนุษย์แห่งรัฐโอไฮโอ และได้รับการสนับสนุนซึ่งรวมถึงการสัมภาษณ์ชาวอเมริกันมากกว่า 12,000 คนที่เกิดระหว่างปี 1957 ถึง 1964 Dembe และผู้ร่วมงานของเขาซึ่งเป็นนักวิจัย และอดีตนักศึกษาปริญญาเอกของรัฐโอไฮโอ ได้ตรวจสอบข้อมูลของผู้เข้าร่วมการสำรวจที่มีอายุอย่างน้อย 40 ปีในปี 1998 เมื่อคำถามในการสัมภาษณ์เริ่มรวมถึงคำถามเกี่ยวกับสถานะสุขภาพและภาวะเรื้อรัง พวกเขาเฉลี่ยชั่วโมง การทำงาน ที่รายงานด้วยตนเองในแต่ละสัปดาห์ในช่วง 32 ปี และเปรียบเทียบชั่วโมงการทำงานกับอุบัติการณ์ของโรคเรื้อรัง 8 โรค ได้แก่ โรคหัวใจ โรคมะเร็ง (ยกเว้นมะเร็งผิวหนัง) โรคข้ออักเสบหรือโรคไขข้อ เบาหวานหรือน้ำตาลในเลือดสูง โรคปอดเรื้อรัง รวมถึง หลอดลมอักเสบหรือถุงลมโป่งพอง หอบหืด ซึมเศร้า และความดันโลหิตสูง พวกเขายังตรวจสอบผลลัพธ์ตามเพศ คนทำงานเต็มเวลาส่วนน้อยในการศึกษานี้ใช้เวลา 40 ชั่วโมงหรือน้อยกว่าต่อสัปดาห์ ห้าสิบหกเปอร์เซ็นต์ทำงานเฉลี่ย 41 ถึง 50 ชั่วโมง; 13 เปอร์เซ็นต์ทำงานเฉลี่ย 51-60 ชั่วโมง; และร้อยละ 3 เฉลี่ยมากกว่า 60 ชั่วโมง