ที่ความเร็วและระดับความสูงที่เครื่องบินดังกล่าวสามารถปฏิบัติการได้ ปัญหาของการจู่โจมและทำลายเครื่องบินข้าศึกกลายเป็นเรื่องซับซ้อนอย่างยิ่ง และต้องใช้อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ ระบบนำทาง และคอมพิวเตอร์หลายชุด เครื่องบินรบแบบที่นั่งเดียวที่มีสมรรถนะสูงในช่วงปี 1980 อาจมีน้ำหนักพอๆ เครื่องบินรบ กับและซับซ้อนกว่าเครื่องบินทิ้งระเบิดหลายเครื่องยนต์ในสงครามโลกครั้งที่สองอย่างมาก ในหลายกรณี ฟังก์ชันการค้นหาและโจมตีจะเป็นไปโดยอัตโนมัติ บทบาทของนักบินในการสู้รบแทบจะลดลงเหลือเพียงการตรวจสอบการทำงานของอุปกรณ์ แท้จริงแล้ว ด้วยเครื่องบินรบที่ขับเคลื่อนด้วยพลังไอพ่นสมัยใหม่ ได้มาถึงจุดที่ความสามารถในการปฏิบัติงานของเครื่องนั้นเกินกว่าความสามารถของนักบินที่เป็นมนุษย์ที่จะควบคุมมันได้