ในปี 1913 Elmer McCollum นักวิจัยชาวอเมริกันได้แบ่งวิตามินออกเป็นสองกลุ่ม: "A ที่ละลายในไขมัน" และ "B ที่ละลายในน้ำ" เมื่อคำกล่าวอ้างสำหรับการค้นพบวิตามินอื่นๆ ทวีคูณขึ้น นักวิจัยจึงเรียกสารใหม่นี้ว่า C, D และอื่นๆ ต่อมาพบว่าปัจจัยการเจริญเติบโตที่ละลายน้ำได้ คือ วิตามินบี ไม่ได้เป็นองค์ประกอบเดียว แต่มีอย่างน้อย 2 ตัว ซึ่งมีเพียง 1 ชนิดเท่านั้นที่ป้องกัน polyneuritis ในนกพิราบได้ ปัจจัยที่นกพิราบต้องการเรียกว่าวิตามินบี 1 และปัจจัยอื่นที่จำเป็นสำหรับหนูคือวิตามินบี 2 เมื่อทราบโครงสร้างทางเคมีของ วิตามิน จึงมีการกำหนดชื่อทางเคมี เช่น ไทอามินสำหรับวิตามินบี 1 และไรโบฟลาวินสำหรับวิตามินบี 2